miércoles, 20 de abril de 2011

I´m coming home

No sé por dónde empezar....después de este parón.

El  motivo de mi ausencia eran mis vacaciones....y ese objetivo lo he cumplido con creces.
Un mes de desconexión, de dormir sin preocupaciones , de vivir si preguntarme la hora, ni qué estaría haciendo mi examor, ni dónde estaría, ni si pensaría en mi, ni si conocería a otra mejor....Simplemente siendo una persona anónima, sin cargas, ni preocupaciones, disfrutando el sol y la lluvia, la gente que conocíamos en el camino, las piedras, el mar, templos, religiones, gastronomía....sólo quien ama viajar, me entenderá.
El problema fue el regreso, y el choque de nuevo con la realidad...
Antes de iniciar la partida, yo sentía que no quería hacerlo, que no quería asfixiarme de nuevo en el mismo aire que él, no quería compartir mi espacio.Lejos me sentía de nuevo persona, me sentía ....feliz?
Y no me equivocaba.
El primer día quedé con una amiga.Nos vimos en un bar, al que llegaron los amigos de mi ex, luego se fueron, y afortunadamente el chico de mi amiga, me envió sms que mi ex venía para el local en el que estabamos.
Un par de días más tarde, salí de vinos con otro amigo, y al terminar la noche.Le vi.Él no a mi, pero le envié un sms en buen tono, sólo para saludarle, y su respuesta fue TQ, dónde estás?Quiero verte y darte un abrazo y un beso.Ya era tarde, porque yo ya me había ido.
Mis fuerzas no habían flaqueado.
Meses antes le había prometido vernos el día de nuestro 6º aniversario.Y así fue.
Mucho amor, mucha pasión, me hizo regalos cargados de simbolismo....más tensión....bonitas palabras,entorno precioso...más amor, recuerdos, recuerdos.....y zas!!!!
Caí como una niña.
Y desde ese día no he dejado de verlo.
Me ha puesto al día de todos estos meses sin vernos.Ha salido mucho, ha conocido a muchas chicas:modelos, camareras, masajistas, dentistas....pero ninguna le interesa, sólo yo, sólo me quiere a mi y no ha estado con ninguna.Y qué importa si nosotros no nos entendemos?Y qué importa si no se ha acostado con ninguna o no las ha besado o no ha dado su número de teléfono? Yo sé que ha tonteado, porque lo conozco, porque necesita alimentar su ego.Y quién soy yo para pedirle explicaciones?Yo, como él  me dice....le he he hecho libre.

Sé que esto es un absurdo.Sé que no ha funcionado jamás, que no va a funcionar, que no hay solución, ni perdón, perdón???Si él no siente culpa...pero durante ese tiempo a su lado soy feliz.Estoy tranquila, ilusionada, alegre....enamorada?
Y encima he descubierto que soy una cobardica.
No he contado nada a nadie, ni familia, ni amigos....porque siento vergüenza de mi misma, pero la olvido cuando estoy con él.Nada importa si estoy a su lado, si él me quisiera...
Y comienza el bucle.....pero en qué estoy pensando?No puedo olvidar que él no quiere, que él sólo se quiere a él mismo, pero lo he olvidado otra vez....porque yo sí que quiero y qué pasará ahora?

9 comentarios:

  1. Siento leer esto.
    Te aconsejo que leas tu blog de nuevo y vayas al terapeuta. No se trata simplemente de una relación turbulenta –que todos hemos tenido- es algo mas grave: Él es un maltratador y tú eres su victima. Ese es el bucle.
    No puedo ayudarte con palabras, acude a tu entorno. No vuelvas a aislarte.
    Un saludo

    ResponderEliminar
  2. Gracias querido R.
    Sí me ayudas aunque no lo creas, he tenido que releer varias veces ..."y tú eres la víctima",porque lo había olvidado, porque otra vez...estaba sintiendo que la que tiene que cambiar soy yo...
    No he dejado el terapeuta, y me voy de Semana Santa aunque sea lo último que haga...aunque ayer dudaba si irme con él...
    Maldita dependencia!!!
    Gracias y un beso;)

    ResponderEliminar
  3. Pasará lo que quieras que pase, y yo no soy la mejor para dar consejos. Ya sabes lo que pienso y te he dicho lo que tenía que decirte.
    Si te sientes muy agobiada y al final no haces nada en semana santa, y necesitas escapar, te vienes conmigo, de verdad.

    Besotes guapa.

    ResponderEliminar
  4. Por un lado, te entiendo perfectamente... sólo quien ha pasado por una relación de dependencia sabe que es capaz de olvidarlo todo, de perdonarlo todo... pero aún así... me da mucha penica, porque OJALÁ el que cambiara a mejor fuera él... OJALÁ esta vez saliera todo bien... PERO... temo que sea una más, una vez más. Y sufro por tí, porque me pongo en tu lugar, no quisiera que volvieras a empezar más veces, pero bueno. Si hay que caer, se cae. Pero al menos esta vez, lo tienes claro.
    Bueno, vaya churro de comentario te dejo. Será pq me suena demasiado esto... afortunadamente, eso quedó atrás para mí, y sólo noto "ecos" muy de vez en cuando...

    Muchos besos, y mucha fuerza.

    ResponderEliminar
  5. Sally.....sólo GRACIAS!!!Este tiempo ha jugado en nuestra contra para lo que teníamos pensado y ahora creo que es tarde, porque todo está por las nubes....pero después de una llorera ayer en brazos amigos...creo que voy a afrontar quedarme en casa.Eres un amor, mi niña!!!

    Mi terrazita, que alegría tu regreso!!!Sólo es una vez más, todo esto me lo ha repetido mil veces...es sólo que una es Tonta.Tu eres la esperaza....saber que se puede salir....espero que yo también, porque lo mío no tiene nombre.
    Besotes a tod@s!

    ResponderEliminar
  6. Gústame volver verte polo teu blog, a miña "T" e que desconectases tan ben durante as túas moi merecidas vacacións.
    :D

    Entristeceume, non obstante, o que explicas na segunda metade da túa entrada.

    Eu non me atrevo a opinar, porque non me vexo capacitada de facelo, por tratarse dun tema tan delicado.

    O que si che digo é que te comprendo perfectamente e solidarízome contigo ao 100 por 100, xa que eu, tamén pasei por unha situación moi parecida á túa. Aínda que pode, e cho digo con todo o respecto do mundo, que a miña situación non chegou a ser tan heavy como a túa, supoño porque eu lle dei a el o portazo definitivo e xa non houbo marcha atrás.

    Se hai unha cousa que teño moi clara nesta vida é que quen me dana, traizoa ou case me mata anímicamente, desaparece da miña vida, para min está morto. Menos mal que isto só me pasou unha vez na vida (e espero que a última), e, precisamente, foi co meu último noivo.

    Ben, vexo que me alonguei un montón ao escribirche este comentario. Contesteite, por certo, ao teu de antes, no meu blog.

    Moitos ánimos, forzas e se me necesitas só tes que asubiar e aí acudirei ráuda e veloz.

    Un bico enorme e un abrazo moi enerxético e cargado de boas vibracións,

    Amberciña

    ResponderEliminar
  7. Según mi opinión después de lo que he leído en tu blog... lo que deberías hacer es conocer hombres nuevos. Veo que no te sientes bien (o no sabes estar) sino tienes a un hombre a tu lado. Y si tu ex- no te va a traer nada bueno en un futuro... aléjate de el y haz por conocer chicos nuevos

    ResponderEliminar
  8. Miña meiga, entristeceme moito ver que moitas mulleres que me brindades o voso apoio, pasarades por algo parecido o meu, non importa se o meu é más intenso, duro ou como lle chamemos...o importante é que haxa persoas, ou homes neste caso cunha pedra no sitio de corazón.
    canta pobreza na súa alma, canto daniño fan.....

    Graciñas polas túas boas ondas, ánimos, verbas e bicos.


    Gañán, muchas gracias por tu comentario.
    Creo que no se trata de conocer hombres, sino personas.De cubrir huecos, espacíos, vacíos...pero no con otra pareja, para nada quiero un hombre a mi lado....puagghh más bien al contrario.
    Sobretodo porque no me engaño...e inexplicablemente le quiero a él, pero...totalmente de acuerdo contigo en que no me va a traer nada bueno, ni el futuro ni el presente ni lo ha sido en el pasado.
    Un besazo y pásate más veces:)

    ResponderEliminar
  9. Me alegra leerte otra vez, lo que no me gusta tanto es lo que he leido, aunque está claro que tu vida es tuya y tú mandas en ella, decides como y con quien vivirla, tienes que pensar lo que te hace feliz de verdad...

    Yo también te recomiendo que releas todo lo que has contado en el blog, cuéntale a alguien de tu entorno la situación...

    Espero que todo te vaya bien.

    Besitos

    ResponderEliminar